شماره دو

بازم تیتری برای نوشتم ندارم.

همیشه وقتی دیگه از همه خسته شدم میام اینجا و مطلب میزارم

از نداشته هام شکوه میکنم

و از خدا کمک میخوام

حتی اسمم هم توی وبلاگ نیست :/ نمیدونم چرا ...

ولی گاهی اوقات فقط دلم میخواد بنویسم از خودم و از اشتباهاتم و از چیزی که دلم میخواد

نوشتن به آدم آرامش میده

نه به خاطر اینکه لذت بخشه

فقط به این خاطر که وقتی مشکلات میاد رو کاغذ تازه میفهمی چقد کوچیکن

این روزا اطرافیانمو میبینم .

میبینم که چقد مشکلات بزرگتر از من دارن

دلم میخواد بگم خدایا شکرت

اما شکر خدا گفتن فقط به حرف نیست

به عمله

به اونچیزیه که به خواستش انجام میدی

جز خدا کسی رو ندارم . پس بهتره همون یه نفرو برای خودم نگه دارم

کسی که حداقل میدونم هست .

نمیدونم تا الان چیزی ساختین یا نه

اما آدم وقتی یه چیز میسازه وقتی براش زحمت میکشه

اونو دوست خواهد داشت

پس شک نکنید خدا همه بنده هاشو دوست داره